[see Dutch below]
The immaterial and intangible character of light, colour and motion forms the starting point of Nicky Assmann's [NL] spatial installations, in which she endeavours to heighten our perception. With a background in Film and ArtScience, she combines artistic, scientific and cinematographic knowledge in experiments that use physical and chemical processes, such as turbulence and fluid dynamics. Topics that serve as a metaphor for the turbulent and fluid times in which we live. The changing climate and its turbulent consequences are a recurring theme in her work. By implementing natural and optical phenomena she creates visual compositions for a sensorial experience. The resulting visual, kinetic, and spatial compositions evoke sensory interference in self-created and often ephemeral macro universes.
In the lineage of expanded cinema, Assmann experiments in her work with the different components of the cinematic apparatus. She creates her own screens with materials that range from iridescent soap films, heat-stained and chemically-treated copper sheets, to metal grids, flexible led panels and kinetic transparent plates with moiré patterns. Her work takes shape in the form of kinetic light installations, video-installations and performances. Besides expanded cinema, her work is embedded in a context of visual music, synaesthesia and what Assmann calls hypercolour. The sun inspires her in a perpetual quest for these very intense colours – which are brought out by its light and occur both in nature and the digital colour spectrum. These hypercolours are characteristic for her work.
In using distorted mirroring materials, she challenges preconceived notions of our surroundings to open up space for other possibilities in our perception. Set against the backdrop of a visual culture whose reality is increasingly perceived in the virtual domain, she returns to the physical foundations of seeing in which the embodied experience and the notion of affect are central.
Assmann received the Witteveen+Bos Art+Technology Oeuvre Award 2020. Her work Wervel [Turmoil] was nominated for the Spatial Media Award at The Media Architecture Biennale 2020 and longlisted for the Aesthetica Art Prize 2023. Her work Solace gained an Honorary Mention in the 2011 StartPoint Prize.
She has exhibited her work in solo and duo shows at TENT Rotterdam, Centre des Arts, Teatro del Canal, Gallery 254Forest and together with Macular collective at the MOCA Yinchuan [China], Wood Street Galleries [Pittsburgh] and Boxes Art Museum [China], and in group exhibitions at ao. the Saatchi Gallery [London], National Taiwan Museum of Fine Arts, Art Rotterdam Week, Quartier 21 [Vienna], V2_Institute for the Unstable Media [Rotterdam], Exit Festival [Paris] and the Biennial of Carrara. She made her first permanent public artwork, the LED video sculpture Wervel [Turmoil] for Forum Groningen in 2019
Assmann holds a Bachelor of Arts in Film Science from the University of Amsterdam and a Master in ArtScience from the Interfaculty of the Royal Conservatoire & the Royal Academy of Art in The Hague. Next to her own practice she is also part of the Macular collective, which focuses on art, technology, science, and perception.
Het immateriële en ongrijpbare karakter van licht, kleur en beweging vormt het vertrekpunt voor de ruimtelijke installaties waarin Nicky Assmann [NL] de waarneming op scherp tracht te zetten. Met een achtergrond in film en ArtScience combineert ze artistieke, wetenschappelijke en cinematografische kennis in fysiologische en chemische experimenten.
Geïnspireerd door natuurlijke en optische fenomenen, creëert ze visuele muziekcomposities gericht op een immersieve en zintuiglijke ervaring. De resulterende visuele, kinetische en ruimtelijke composities spelen met sensorische interferentie in zelf gecreëerde en vaak efemerische macro-universums.
In de lijn van expanded cinema, experimenteert Assmann in haar werk met de verschillende aspecten van de cinematografische apparatus. Ze ontwikkelt haar eigen schermen van verschillende materialen, die variëren van iriserende zeepvliezen, gebrande en gepatineerde koperen platen tot aan metalen grids en draaiende perspex platen met moiré patronen. Haar werk uit zich in de vorm van kinetische lichtinstallaties, video-installaties en performances. Ze refereert in haar werk, naast expanded cinema, aan visual music, het fenomeen synesthesie en aan wat Assmann hyperkleur noemt. De zon is een inspiratie in een continue queeste naar deze hyperkleuren – die naar voren worden gebracht door licht en die ze zowel in natuur als het digitale kleurenspectrum terugvindt. Hyperkleuren zijn kenmerkend voor haar werk. Meer recent is het veranderende klimaat en de turbulente gevolgen daarvan een terugkerend onderwerp geworden in haar werk.
In het gebruik van vervormde spiegelende reflecties tracht ze vooropgezette noties van onze omgeving uit te dagen, om zo ruimte te creëren voor parallelle werelden. Tegen de achtergrond van onze beeldcultuur, waar de perceptie van de werkelijkheid zich in toenemende mate in het virtuele domein voltrekt, keert ze terug naar de fysieke fundamenten van het zien, waarin de sensorische ervaring en notie van affect centraal staan.
Assmann ontving de Witteveen+Bos Kunst+Techniek oeuvreprijs 2020. Haar werk Wervel [Turmoil] was genomineerd voor de Spatial Media Award van de The Media Architecture Biennale 2020 en ontving voor haar werk Solace een eervolle vermelding in de StartPoint Prijs 2011.
Ze vertoont haar werk wereldwijd, waaronder solo-, duo- en groepstentoonstellingen in oa. MOCA Yinchuan [China], Boxes Art Museum [China], Wood Street Galleries [Pittsburgh], Saatchi Gallery [Londen], het National Taiwan Museum of Fine Arts, Centre des Arts [Parijs], Art Rotterdam Week, Quartier 21 [Wenen], TENT Rotterdam, V2_Institute for the Unstable Media [Rotterdam], Exit Festival [Parijs], 254Forest Gallery en de Biënnale van Carrara.
Ze maakte onlangs haar eerste permanente kunstwerk in openbare ruimte, het videosculptuur Wervel [Turmoil] voor Forum Groningen.
Assmann heeft een bachelor in filmwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en een master in ArtScience aan de Interfaculteit van het Koninklijk Conservatorium en de KABK te Den Haag. Ze maakt deel uit van het collectief Macular, dat de relatie tussen kunst, technologie, wetenschap en perceptie onderzoekt en gezamenlijk hun werk tonen.